12 Οκτωβρίου 1944. Υστερα από 1.264 ημέρες Κατοχής η Αθήνα είναι ελεύθερη, η γερμανική σημαία κατεβαίνει από την Ακρόπολη, οι δρόμοι γεμίζουν από αυθόρμητες εκδηλώσεις χαράς του αθηναϊκού λαού, την ώρα που η πόλη εκκενώνεται από τα ναζιστικά στρατεύματα κατοχής.

Με μια σειρά εκδηλώσεων σε διάφορα σημεία της πόλης καθ' όλη τη διάρκεια του Οκτωβρίου η Αθήνα γιορτάζει την 71η επέτειο της απελευθέρωσής της.

Μέσα από εκθέσεις φωτογραφικού και αρχειακού υλικού, συναυλίες, ιστορικούς περιπάτους, δημόσιες συζητήσεις με ειδικούς επιστήμονες και ομάδες προφορικής Ιστορίας, προβολή ντοκιμαντέρ και ταινιών και άλλες δράσεις, οι Αθηναίοι θα έχουν την ευκαιρία να γνωρίσουν τα σημαντικότερα γεγονότα της Κατοχής, της Αντίστασηςκαι της Απελευθέρωσης, τον τρόπο με τον οποίο αποτυπώθηκαν στη συλλογική ιστορική μνήμη και να συμμετάσχουν σε μια δημόσια συζήτηση για το εγγύς παρελθόν και τις ανιχνεύσιμες προεκτάσεις του στο σήμερα.

Το πρόγραμμα

■ Συγκεκριμένα, μέχρι τις 31 Οκτωβρίου η Πινακοθήκη του Δήμου Αθηναίων –κτίριο Μεταξουργείου– θα φιλοξενήσει έκθεση αρχειακού και φωτογραφικού υλικού με τίτλο «Αθήνα 1940-1944. Η πόλη και οι άνθρωποί της. Πόλεμος Κατοχή, Αντίσταση, Απελευθέρωση», με ελεύθερη είσοδο για το κοινό, ενώ στους επισκέπτες θα μοιραστούν 6.500 DVD και CD με υλικό από το Αρχείο της ΕΡΤ.

Παράλληλα, θα λειτουργεί θεματική έκθεση βιβλίου υπό τη μέριμνα της Ομοσπονδίας Εκδοτών Βιβλίου που τελεί υπό την αιγίδα του Προέδρου της Δημοκρατίας.

■ Στο πλαίσιο των εκδηλώσεων, την Κυριακή στις 11.00 θα πραγματοποιηθεί ιστορικός περίπατος, με θέμα «Αναζητώντας τα ίχνη της Κατοχής στην Αθήνα», με τον ιστορικό Μενέλαο Χαραλαμπίδη και σημείο εκκίνησης τα Προπύλαια του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Την ίδια ημέρα στις 20.00, τα Μουσικά Σύνολα της ΕΡΤ και η Χορωδία του Δήμου Αθηναίων θα παρουσιάσουν για πρώτη φορά το έργο του Χρήστου Λεοντή «Φυλάττειν Θερμοπύλας», στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, εκδήλωση που θα τιμήσει με την παρουσία του ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας.

■ Τη Δευτέρα 19 Οκτωβρίου θα πραγματοποιηθεί στην κεντρική αίθουσα του υπουργείου Εθνικής Αμυνας η πρώτη παρουσίαση των Γερμανικών Αρχείων Κατοχής από τη Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού.

■ Από τις 15 έως και τις 21 Οκτωβρίου η Ταινιοθήκη της Ελλάδος θα φιλοξενήσει το θεματικό αφιέρωμα «Εικόνες της Κατοχής και της Απελευθέρωσης» με προβολές ταινιών, ντοκιμαντέρ για την εποχή και είσοδο ελεύθερη για το κοινό.

Στο πλαίσιο της δράσης, θα προβληθεί το Σάββατο 17 Οκτωβρίου για πρώτη φορά το ντοκιμαντέρ «Το στάρι».

Ενημέρωση-διοργάνωση

Αναλυτικές πληροφορίες και όλο το πρόγραμμα των εκδηλώσεων οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να βρουν στην σχετική ιστοσελίδα.

Μέσω του ιστότοπου αυτού, ακόμη και όσοι δεν καταφέρουν να παρευρεθούν στον ιστορικό περίπατο, μπορούν να πλοηγηθούν μέσα από έναν διαδραστικό χάρτη στις περιοχές της Αθήνας όπου έλαβαν χώρα τα σημαντικότερα γεγονότα της εποχής, τον οποίο πλαισιώνουν ιστορικά στοιχεία και καταγραφές προφορικής Iστορίας.

Οι εορταστικές εκδηλώσεις, που τελούν υπό την αιγίδα του υπουργείου Πολιτισμού, συνδιοργανώνονται από την Περιφέρεια Αττικής, τον Δήμο Αθηναίων, την ΕΡΤ, τα Γενικά Αρχεία του Κράτους, τη Γενική Γραμματεία Συντονισμού του Κυβερνητικού Εργου και το υπουργείο Εθνικής Αμυνας, με τη συμμετοχή του Μουσείου Μπενάκη, των Αρχείων Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας, του Πολεμικού Μουσείου, του Ελληνικού Λογοτεχνικού και Ιστορικού Αρχείου–Μορφωτικού Ιδρύματος Εθνικής Τραπέζης, του Φόρουμ Κοινωνικής Ιστορίας και Ομάδων Προφορικής Ιστορίας.

Στα Τρίκαλα της Θεσσαλίας, στη λεκάνη απορροής των νερών του όρους Κόζιακα και ανάμεσα στις αγροτικές κοινότητες Κόκκινου Πύργου, Αγίων Αποστόλων, Ρογγίων, Διπόταμου και Πυργετού βρίσκονται οι φλέβες (κανάλια) με τρεχούμενο νερό ήπιας ροής.
Οι φλέβες δημιουργήθηκαν κύρια από φυσικές πηγές (ανάβρες) που με τον καιρό διανοίχθηκαν από τους αγρότες, διοχετεύοντας σ’αυτές το νερό της βροχής και των αρτεσιανών.  Ο μικρός αυτός υγροβιότοπος αποστραγγίζει το νερό της περιοχής, κάνοντας τη γη καλλιεργήσιμη, επικοινωνώντας με τον Κουμέρκη  και τον Αγιαμονιώτη ποταμό, οι οποίοι με τη σειρά τους συνδέονται με τους παραποτάμους του Πηνειού,Ανάποδο και Σαλαμπριά .
Ψάρια (αγάδες και μυλωνάκια), καραβίδες, καβούρια, χέλια, βίδρες και νερόκοτες ζούσαν στον υγροβιότοπο των φλεβών, ως τις αρχές της δεκαετίας του ’80.
Παράλληλα, υπήρχε μια τοπική διατροφική αυτάρκεια των αγροτών βασιζόμενη στα οικόσιτα ζώα (κότες, πάπιες, γουρούνια, αρνιά, κατσίκια και αγελάδες) και στους κήπους που όλοι μα όλοι καλλιεργούσαν, ενώ συμπλήρωναν  τα γεύματα τους με ψάρια και καραβίδες που ψάρευαν στις φλέβες και στα ποτάμια.
Οι τοπικές αγροτικές κοινωνίες είχαν προσαρμόσει τον τρόπο ζωής τους στο υπάρχον φυσικό περιβάλλον, δίνοντας δείγματα ανακύκλωσης, κυκλικής εναλλαγής καλλιεργειών, αυτάρκειας, προστασίας της βιοποικιλότητας, οικολογίας, μέτρου, σεβασμού στο περιβάλλον, ανεξαρτησίας από εισροές, όλα αυτά, ενδεχομένως, χωρίς να γνωρίζουν καθόλου αυτές τις έννοιες.
Πέρα από την αυτάρκεια (οικονομική και διατροφική) που παρείχαν στους αγρότες τα κατοικίδια ζώα, οι κοπριές τους χρησίμευαν ως λίπασμα για τους κήπους. Με τα περισσεύματα των κήπων (από τα παζάρια) τάιζαν τα οικόσιτα ζώα τους. Παράλληλα, κρατούσαν και αντάλλασαν ντόπιους σπόρους φυτών, εξασφαλίζοντας ποικιλία γεύσεων.
Βοσκότοποι (λιβάδια), κήποι, καλλιέργειες (σιτάρι, κριθάρι, καλαμπόκι, τριφύλλι) εναλλάσσονταν κατά καιρούς στη καλλιέργεια διατηρώντας τη γη παραγωγική και υγιή. Με τα γέρικα ξύλα από τους φυσικούς φράχτες   (λεύκες, αγριολεύκες, φτελιάδες, ιτιές) ζέσταιναν τα σπίτια τους τον χειμώνα, ενώ οι περισσότεροι φρόντιζαν και ένα μικρό αμπέλι για τις χαρές και τις λύπες της ζωής.
Εκεί στα τέλη της δεκαετίας του ’70 και αρχές τις δεκαετίας του ’80, εισβάλλει στην οικονομία της υπαίθρου η ονομαζόμενη «Πράσινη Ανάπτυξη», έχοντας ως κυρίαρχο στοιχείο την υποταγή του περιβάλλοντος και των αγροτών στην εντατικοποίηση της παραγωγής και στο μύθο της συνεχούς μεγέθυνσης. 
Μονοκαλλιέργειες καρπουζιών, καπνού, καλαμποκιού και κυρίως βάμβακος ισοπεδώνουν κάθε σπιθαμή της γης. Δένδρα κόβονται, ανεμοφράκτες γκρεμίζονται, μπροστά το τρακτέρ ψεκάζει με ζιζανιοκτόνα, ακολουθεί το χημικό λίπασμα και στη συνέχεια η σπορά με καινούργιους υβριδικούς σπόρους. Αργότερα ακολουθούν κι άλλοι ψεκασμοί με ζιζανιοκτόνα (για τα χορτάρια) και με εντομοκτόνα για «τα βλαβερά» έντομα.
Χιλιάδες τόνοι χημικών λιπασμάτων, ζιζανιοκτόνων, εντομοκτόνων, παρασιτοκτόνων, ρίχνονται στην αγροτική γη. Το νερό της βροχής και του ποτίσματος ξεπλένει τα υπολείμματα των φυτοφαρμάκων και των λιπασμάτων. Κιτρινίζουν οι φλέβες από τα ζιζανιοκτόνα, το νερό της φλέβας, λόγω της ήπιας ροής, «κρατάει» για μέρες τα φυτοφάρμακα.
Οι Αγάδες ψοφάνε, οι καραβίδες και τα χέλια εξαφανίζονται, η υπόλοιπη υδρόβια ζωή (νερόκοτες, βίδρες. νεροχελώνες) και τα πουλιά εγκαταλείπουν τις φλέβες λόγω έλλειψης τροφής. Ο υδροφόρος ορίζοντας γεμίζει νιτρικά. Σύμφωνα με έρευνα του  καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας κ. Νικήτα Μυλόπουλο στην ευρύτερη περιοχή χρησιμοποιούνται 230.000 τόνοι λιπάσματα και 2.000 τόνοι φυτοφάρμακα σε ετήσια βάση.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ο αγρότης να χάσει την επαφή με τον κύκλο ζωής της γης. Υιοθετεί τη γραμμική αντίληψη για την παραγωγή και χάνει την αυτάρκεια του.
Επιδοτήσεις ρέουν άφθονες, πολυεθνικές αγροχημικών, τράπεζες και εταιρείες παραγωγής αγροτικών μηχανημάτων κάνουν χρυσές δουλείες. Η Ελλάδα από την ένταξή της στην Ε.Ε. έλαβε 120 δις Ευρώ σαν επιδοτήσεις. Από τα λεφτά αυτά τα 51,3 δις επέστρεψαν στις εταιρείες της Δ. Ευρώπης που προμηθεύουν τόσα χρόνια τη χώρα με εξοπλισμό, μηχανήματα και πρώτες ύλες. (εφημερίδα Ελευθεροτυπία 17/10/2010)
Το Α.Ε.Π. της χώρας μεγαλώνει, μεγαλώνοντας συγχρόνως και η εξάρτηση από τις πολυεθνικές αγροχημικών προϊόντων. Οι σπόροι κάθε χρόνο αγοράζονται, οι ίδιες πολυεθνικές εταιρείες που παράγουν τους σπόρους – υβρίδια, παράγουν και τα φυτοφάρμακα και τα λιπάσματα (στις μέρες μας είναι πάλι οι ίδιες οι εταιρείες που προωθούν τη καλλιέργεια των μεταλλαγμένων).
Αγοράζονται μεγαλύτερα και βαρύτερα γεωργικά μηχανήματα, η γη οργώνεται όλο και πιο βαθιά, ρίχνονται περισσότερα λιπάσματα και φυτοφάρμακα, η αγροτική παραγωγή αυξάνεται, ενώ ταυτόχρονα μεγαλώνει το χρέος των αγροτών στις τράπεζες. Με στοιχεία της Αγροτικής τράπεζας, το 70% της αγροτικής γης είναι υποθηκευμένο.
Κάποια στιγμή η ύβρις της διαρκούς μεγέθυνσης δείχνει τα όρια της. Η απόδοση της αγροτικής γης, παρ’όλο  που διπλασιάζεται η ποσότητα του λιπάσματος, μένει η ίδια και μειώνεται. Σύμφωνα με στοιχεία της Διεύθυνσης Αγροτικής Ανάπτυξης, 55.000 στρέμματα στη Θεσσαλία βρίσκονται στο στάδιο της ερημοποίησης, που σημαίνει νεκρή γη, όσο και να τη λιπαίνεις δεν αποδίδει πια.
Οι τιμές των αγροτικών προϊόντων  κατρακυλούν, τα προϊόντα μένουν απούλητα. Οι Γκουρού της διαρκούς ανάπτυξης προσπαθούν να στρέψουν τους αγρότες στην καλλιέργεια μεταλλαγμένων(GMO) και ενεργειακών φυτών(βιοκαύσιμα), διατηρώντας ανέπαφο το ίδιο μοντέλο παραγωγής.
Στο μεταξύ οι αγρότες μετρούν απώλειες. Η ύπαιθρος εγκαταλείπεται, η βιοποικιλότητα βρίσκεται σε κίνδυνο, εξαφανίζεται ο πλούτος των ντόπιων ποικιλιών, φυτών και ζώων, τα ύδατα υπεραντλούνται και μολύνονται, ενώ σημειώνεται κατακόρυφη πτώση του υδροφόρου ορίζοντα. Στις πεδιάδες της Θεσσαλίας οι γεωτρήσεις φτάνουν πια στα 350 μέτρα βάθος.
Την ίδια στιγμή, οι ποταμοί νεκρώνουν, υγροβιότοποι καταστρέφονται και ο Πηνειός, σύμφωνα με στοιχεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, γίνεται ο δεύτερος πιο μολυσμένος ποταμός στην Ευρώπη μετά τον Πάδο της Ιταλίας.
Η Λίμνη Κάρλα αποξηράνθηκε και μαζί της χάθηκε και ο παραλίμνιος πολιτισμός και το ευεργετικό για τη Θεσσαλία μικροκλίμα της. Σήμερα με την μερική της επανασύσταση, κάθε προσπάθεια για εμπλουτισμό της λίμνης με υδρόβια ζωή(ψάρια, ψαροπούλια κ.λπ)  αποτυγχάνει λόγω του μολυσμένου με βαρέα μέταλλα νερού του Πηνειού, που μεταφέρονται στους ταμιευτήρες της.
Οι αγρότες του παραδείγματος «αναπτύχθηκαν». Η ανάπτυξη τους εξαφάνισε τα ψάρια(τη τροφή τους) με τη χρήση των φυτοφαρμάκων, μόλυνε τους ποταμούς και  αυτοί με τη σειρά τους μόλυναν τη θάλασσα. Έτσι οι αγρότες μας με τα κέρδη της ανάπτυξης αγοράζουν πια τα ψάρια τους, τα οποία έχουν μεγαλώσει με ένα μέρος των φυτοφαρμάκων και λιπασμάτων που οι ίδιοι χρησιμοποίησαν για να «αναπτυχθούν», φαύλος κύκλος δηλαδή.
Τo Ιερατείο της διαρκούς ανάπτυξης τους λέει να μην ανησυχούνε, θα «εκτρέψουμε» τον Αχελώο. Σύσσωμο το πολιτικό προσωπικό του τόπου τάσσεται υπέρ της εκτροπής του Αχελώου και υπέρ της αέναης ανάπτυξης. Ο παραγωγισμός, ως συστημική υπερκομματική ιδεολογία, κυριαρχεί σχεδόν παντού.
Άνθρωποι που παράγουν με τον τρόπο των αγροτών του παραδείγματος μας, υιοθετούν – εν αγνοία τους άραγε; – και το ανάλογο νόημα ζωής που προβάλλει η διαρκής Καπιταλιστική Ανάπτυξη.
Παρήγαγε με όποιον τρόπο μπορείς για να αυξήσεις την παραγωγή σου, μη νοιάζεσαι για το φυσικό περιβάλλον, μη δείχνεις καμία αλληλεγγύη για τις γενιές που θα έρθουν. Αδιαφόρησε για τις επιπτώσεις στη υγεία των ανθρώπων που θα χρησιμοποιήσουν τα προϊόντα που παράγεις. Η ηθική του Καπιταλισμού στα μεγαλείο της! Όσο για την πείνα στον τρίτο κόσμο μην ανησυχείτε. Οι εταιρείες των μεταλλαγμένων ετοίμασαν ένα ένζυμο που θα επιτρέπει τους φτωχούς να χωνεύουν το χορτάρι και τα φύλλα των δέντρων.
Την ίδια στιγμή, με δυο ευρώ, ημερησίως που είναι το κατά κεφαλήν εισόδημα της συντριπτικής πλειοψηφίας των χώρων του τρίτου κόσμου, επιδοτούνται ημερησίως τα βοοειδή στην Ευρώπη. Το 4% του παγκόσμιου πληθυσμού (ΗΠΑ) καταναλώνει το 25% της παγκόσμιας παραγόμενης ενέργειας.
Αν όλες οι χώρες αποκτήσουν το ίδιο επίπεδο ανάπτυξης, παραγωγής και κατανάλωσης με τις ΗΠΑ, χρειαζόμαστε 3 με 4 πλανήτες ακόμα. Ο δικός μας αγρότης έχασε τους Αγάδες του και την αυτάρκεια του, ο κάτοικος του βιομηχανικά ανεπτυγμένου βορρά κάθισε να αγναντέψει τα αστέρια και αντίκρισε έντρομος την τρύπα του όζοντος.
Σύμφωνα με τον κοινωνιολόγο Ζίγκμουντ Μπάουμαν «ο Καπιταλισμός είναι ένα παρασιτικό σύστημα. Μπορεί να ευημερεί μόνον όταν  βρίσκει έναν οργανισμό, τον οποίο δεν έχει ακόμα εκμεταλλευτεί, καταστρέφοντας τον». Επιβιώνει δημιουργώντας διαρκώς ανάγκες, στην περίπτωσή μας σπόρους, λιπάσματα, φυτοφάρμακα, αγροτικά μηχανήματα.
Γίνεται έτσι αντιληπτό ότι η αυτάρκεια των παραπάνω αγροτικών κοινοτήτων ήταν εμπόδιο στα σχέδια τους(είναι ενδεικτικό ότι καμία επιδότηση δε δίνεται στους αγρότες εάν δεν έχουν τα περίφημα καρτελάκια αγοράς υβριδικών σπόρων). Βασίζεται (ο Καπιταλισμός) στην υπερπαραγωγή και στην υπερκατανάλωση, καταστρέφοντας σύμφωνα με το Marx και τις δυο πηγές πλούτου, τη γη (καραβίδες, ψάρια και υγροβιότοποι όπως οι δικές μας φλέβες) και τους ανθρώπους (αγρότες και αγροτικές κοινότητες εν προκειμένω).
Εκτός αυτού, το οικολογικό όριο της περατότητας των φυσικών πόρων και η μόλυνση του περιβάλλοντος, δεν ήταν τόσο εμφανής στα χρόνια του Marx. Μια νέα αντίθεση πέρα της αντίθεσης του κεφαλαιοκρατικού τρόπου παραγωγής, (και λόγω της παγκοσμιοποίησης), γίνεται περισσότερο από ποτέ κυρίαρχα εμφανής. Είναι η αντίθεση ανθρώπου – φύσης.
Έτσι λοιπόν, εκτός από το ποιος κατέχει τα μέσα παραγωγής (που παραμένει καθοριστικό) αυτός καθαυτός ο τρόπος παραγωγής (εκτατικός, γραμμικός, βιομηχανικός, καπιταλιστικός) όπως και να τον ονομάσει κανείς, εφόσον διέπεται από την αντίληψη της διαρκούς μεγέθυνσης της παραγωγής και της κατανάλωσης, οδηγεί σε αδιέξοδο (εκτός και αν δεχτούμε ότι ο εποικισμός άλλων πλανητών από το ανθρώπινο είδος είναι εφικτός).
Για μας «η οικολογία είναι ανατρεπτική, επειδή θέτει υπό ερώτηση το καπιταλιστικό φαντασιακό που εξουσιάζει τον πλανήτη. Απορρίπτει το κεντρικό κίνητρο, σύμφωνα με το οποίο η μοίρα μας είναι να αυξάνουμε ασταμάτητα την παραγωγή και την κατανάλωση. Δείχνει (η οικολογία) τον καταστροφικό αντίκτυπο της καπιταλιστικής λογικής πάνω στο φυσικό περιβάλλον και στη ζωή των ανθρώπινων όντων».
Ίσως χρειαστεί αρκετός χρόνος και προσπάθεια ακόμα για να αποδομηθεί το κεντρικό φαντασιακό της διαρκούς μεγέθυνσης στον αγροτικό κόσμο και μια σειρά από αυταπάτες που καλλιεργήθηκαν στους αγρότες κυρίως μέσω των επιδοτήσεων των Βρυξελών. Κυρίως χρειάζεται να γίνει εμφανής ένας άλλος τρόπος παραγωγής στους ίδιους τους αγρότες.
Η άρνηση των κατοίκων των Μεγάλων Καλυβίων να επιτρέψουν την τερατώδη μεγέθυνση της πρώην ΕΛ.ΒΙ.Κ., η άρνηση της Ο.Α.Σ.Ε. (ομοσπονδία αγροτικών συλλόγων Ελλάδας) στην καλλιέργεια των μεταλλαγμένων και ο αγώνας ενάντια στην εκτροπή του Αχελώου είναι κοινά στοιχεία αντίστασης και αποδόμησης της διαρκούς Καπιταλιστικής ανάπτυξης.
Κοινότητες, όπως το «Πελίτι» ή ο «Αιγίλοπας», που δραστηριοποιούνται στην εύρεση, συλλογή και διαφύλαξη ντόπιων σπόρων και φυτών και των αυτοχθόνων αγροτικών ζώων και τα μικρά και μεσαία αγροκτήματα (κυρίως οικογενειακής δομής) που δημιουργούνται σιγά-σιγά παντού στον τόπο μας, παράγοντας τοπικά ποιοτικά αγροτικά προϊόντα, δείχνουν να ξαναπιάνουν το νήμα από το σημείο που κόπηκε…

​*Από το περιεχόμενο του βιβλίου Ο ανθρωπολογικός τύπος της αποανάπτυξης - τοπικοποίησης, του Γιώργου Κολέμπα και του Γιάννη Μπίλλα, Εκδόσεις των Συναδέλφων,

1. Η έναρξη πολεμικών επιχειρήσεων της Ρωσίας κατά του Ισλαμικού Κράτους στη Συρία, μετά από άδεια της συριακής κυβέρνησης, έρχεται σε μια στιγμή που το λεγόμενο Ισλαμικό Κράτος απειλεί σοβαρά να κατακτήσει και το υπόλοιπο συριακό έδαφος, και να επεκτείνει έτσι την απάνθρωπη και φανατική εξουσία του στη Μέση και Εγγύς Ανατολή.

Η ρωσική επέμβαση φαίνεται πως θα βοηθήσει τις μόνες δυνάμεις στο έδαφος που μάχονται το Ισλαμικό Κράτος, για να εξασφαλίσουν την επιβίωση του λαού τους, δηλαδή τις συριακές κυβερνητικές δυνάμεις και τους Κούρδους αντάρτες. Αντίθετα, οι ΗΠΑ, οι συμμαχικές δυτικές δυνάμεις και οι φονταμενταλιστές δορυφόροι τους στην περιοχή (ιδίως Σαουδική Αραβία και Εμιράτα), στοχεύουν κυρίως στην πτώση της κυβέρνησης της Δαμασκού. Τον ίδιο στόχο μοιράζεται μαζί τους και η Τουρκία, η οποία ταυτόχρονα καταπολεμά και τους Κούρδους.
   2. Η Ρωσία ευθύνεται επειδή με τη στάση της στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ το 2011, επέτρεψε τη δημιουργία ζώνης απαγόρευσης πτήσεων πάνω από τη Λιβύη, την οποία εκμεταλλεύτηκαν οι δυτικές δυνάμεις για να καταστρέψουν τις υποδομές της χώρας με τους βομβαρδισμούς τους και για να προκαλέσουν, σε συντονισμό με τους ισλαμιστές αντάρτες, την πτώση της νόμιμης κυβέρνησης, το σημερινό χάος στη Λιβύη και την ενίσχυση των προσφυγικών ρευμάτων προς τη Νιγηρία και την Ιταλία. Γενικότερα, ήδη μετά την 11η Σεπτεμβρίου 2001, η Ρωσία είχε αξιοποιήσει τη ρητορική του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας» που είχαν εξαπολύσει οι ΗΠΑ υπό τον Τζωρτζ Μπους το νεότερο, για τους δικούς της κρατικούς σκοπούς (π.χ. στην Τσετσενία).  
   Η Συριακή Αραβική Πολιτεία είναι ένα από τα τελευταία κατάλοιπα των μεταπολεμικών αντιαποικιοκρατικών κινημάτων στην περιοχή και στον Αραβικό κόσμο. Στην πορεία του χρόνου τα πιο πολλά από εκείνα τα κράτη έχασαν την  εθνικοαπελευθερωτική δυναμική τους και υιοθέτησαν συχνά αυταρχικές και διεφθαρμένες μεθόδους. Η Συρία των Αλ-Ασάντ είχε κατηγορηθεί ήδη πριν το 2011, έστω και λιγότερο από το Ιράκ του Σαντάμ Χουσεΐν, για οικογενειοκρατεία, νεποτισμό και διαφθορά, όπως και για βάναυσες μεθόδους των υπηρεσιών ασφαλείας και πληροφοριών. Ακόμα, με κοντόφθαλμο τρόπο, η συριακή κυβέρνηση είχε διευκολύνει τις επεμβάσεις των ΗΠΑ στην περιοχή, παραβλέποντας πως ο Τζωρτζ Μπους ο νεότερος είχε αφήσει από την πρώτη στιγμή ανοικτό το ενδεχόμενο να συμπεριλάβει και τη Συρία στον «άξονα του κακού».
   Ωστόσο η Συρία παραμένει ένα κοσμικό κράτος. Σε αντίθεση με την κοσμική Συρία, το Ισλαμικό «Κράτος» εξόντωσε μαζικά και βασανιστικά χριστιανούς και μουσουλμάνους, ακόμα και ηλικιωμένους και παιδιά, επειδή δεν συμφωνούσαν με τη δική του ερμηνεία του Κορανίου˙ μετέτρεψε χριστιανούς αιχμάλωτους σε σκλάβους, ακόμα και για σεξουαλικούς σκοπούς (ιδίως νεαρά κορίτσια)˙ και κατέστρεψε με βαρβαρότητα σπουδαία αρχαιολογικά μνημεία ως κατάλοιπα ενός μη φονταμενταλιστικού ισλαμικού παρελθόντος, από το οποίο υποτίθεται πως πρέπει να εξαγνιστεί. Αντίθετα, η Συρία μπορεί να μεταρρυθμιστεί σε πιο δημοκρατική κατεύθυνση, μετά την οριστική ήττα του Ισλαμικού Κράτους.
   Τέλος, η κήρυξη εκεχειρίας και η μόνιμη επίλυση της συριακής σύγκρουσης (με πολιτικά μέσα), που θα χτυπήσουν στη ρίζα τους και τις αιτίες της μαζικής προσφυγιάς των Σύρων, δεν είναι δυνατές δίχως την ήττα και τη διάλυση του Ισλαμικού Κράτους στη Συρία, αλλά και στο Ιράκ. 
   3. Βραχυπρόθεσμα μια οριστική νίκη των συριακών και κουρδικών δυνάμεων κατά του «Ισλαμικού Κράτους» δημιουργεί πλεονεκτήματα σε σχέση και με τη χώρα μας:
α) θα βοηθήσει να μειωθεί ο φόβος των λαών γενικά και του λαού μας ειδικότερα από την παγκόσμια στρατιωτική κυριαρχία  και τις αυθαίρετες πολεμικές επεμβάσεις των ΗΠΑ από το 1999 ως σήμερα,
β) θα ενισχύσει τις δυνατότητες αλλαγής των διεθνοπολιτικών εντάξεων χωρών της περιοχής.   
γ) θα ανοίξει ορίζοντες για την επίλυση των αιτιών που προκαλούν την προσφυγιά στη Μέση Ανατολή, από την οποία δοκιμάζεται και ο τόπος μας σε μια ασφυκτική από οικονομικής άποψης περίοδο.   
δ) η ουσιαστική στήριξη μέρους της Γαλλικής αντιπολίτευσης προς τη Ρωσία, είναι ισχυρή ένδειξη αμφισβήτησης της πολιτικής του Ολάντ, η οποία έχει ταυτιστεί με την πολιτική περικύκλωσης της Ρωσίας από τις ΗΠΑ και τη Δύση στην Ουκρανία και στη Συρία. Ακόμη, αποτελεί σημαντική ένδειξη ότι είναι ανοιχτό το ενδεχόμενο εκτεταμένων αναπροσαρμογών στις σχέσεις όλων των ευρωπαϊκών κρατών, σε μια κατεύθυνση που θεωρεί αδιανόητη ο ευρωπαϊσμός.  
   4. Μεσοπρόθεσμα, ωστόσο, η επέμβαση της Ρωσίας εγκυμονεί κινδύνους, όσο το Ισλαμικό Κράτος θα είναι ισχυρό στο Ιράκ και η Δύση με τους τοπικούς ισλαμιστικούς δορυφόρους της θα προωθούν τα δικά τους σχέδια.

Ανοιξε τις πύλες του για τρίτη μέρα, το 41ο Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή». Με την ομιλία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δ. Κουτσούμπα στις 8.45 μ.μ. κορυφώνονται σήμερα οι εκδηλώσεις στο πάρκο Τρίτση στο Ίλιον στην Κεντρική Σκηνή.  

Θα προηγηθεί χαιρετισμός του Γραμματέα του ΚΣ της ΚΝΕ Θοδωρή Χιώνη στις 8.30 μ.μ. (Δείτε εδώ το σποτ). 

Νέοι, εργαζόμενοι, φοιτητές, μαθητές, λαϊκές οικογένειες από κάθε γωνιά της Αττικής δίνουν ραντεβού στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο του πάρκου «Τρίτση» για να στείλουν και μέσα από αυτή τη τεράστια νεανική γιορτή, ένα μαζικό μήνυμα αντίστασης και αντεπίθεσης.

Η ανταπόκριση τόσο την Πέμπτη όσο και την Παρασκευή ήταν μεγάλη από ανθρώπους κάθε ηλικίας με τους νέους ανθρώπους να στέλνουν το μήνυμα της αντίστασης.

Το κεντρικό σύνθημα: «Την ορμή μας την έχουμε απ' τους αιώνες... Θα βγούμε νικητές κι ας είναι οι θυσίες μας βαριές» εκφράζεται σε κάθε γωνιά του Φεστιβάλ, σε κάθε περίπτερο, σε κάθε συζήτηση, σε κάθε εκδήλωση.
(Διαβάστε αναλυτικά  για τις εκδηλώσεις της Πέμπτης ΕΔΩ και για τις εκδηλώσεις της Παρασκευής ΕΔΩ)

Όλα τα στέκια, όλες οι σκηνές, γέμισαν από κόσμο. Σε κάθε του γωνιά το Φεστιβάλ ήταν γεμάτο από τις συζητήσεις και τις εκθέσεις, μέχρι τα μουσικοθεατρικά αφιερώματα και τις μεγάλες συναυλίες, κόσμος παρακολουθούσε, συζητούσε, γλεντούσε, ανανέωνε το ραντεβού του για τη σημερινή μέρα κορύφωσης των εκδηλώσεων.

• Σάββατο 10 Οκτώβρη

- ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ

20.30 Χαιρετισμός του Γραμματέα του ΚΣ της ΚΝΕ, Θοδωρή Χιώνη

20.45 Ομιλία από τον ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα

21.30 «Λυπήσου αυτούς που δεν ονειρεύονται... Κατάκτησε το αδύνατο». Αφιέρωμα στον Νίκο Καββαδία. Καλλιτεχνική επιμέλεια: Θάνος Μικρούτσικος. Ενορχήστρωση: Θύμιος Παπαδόπουλος. Τραγουδούν: Κώστας Θωμαΐδης, Άννα Λινάρδου, Αφροδίτη Μάνου, Μίλτος Πασχαλίδης

23.30 Συναυλία με τους Μίλτο Πασχαλίδη, Μπάμπη Στόκα, Γιώτα Νέγκα

- ΛΑΪΚΗ ΣΚΗΝΗ

21.30 Παραδοσιακό γλέντι με την Γιώτα Βέη

22.45 Λαϊκό γλέντι με τον Γιώργο Μάγκα

23.45 Λαϊκό γλέντι με τον Γιώργο Μαργαρίτη

- ΜΑΘΗΤΙΚΟ ΣΤΕΚΙ

18.45 Βράβευση νικητριών ομάδων του μαθητικού Πανελλαδικού Διαγωνισμού που διοργάνωσαν η ΚΝΕ και ο «Οδηγητής»

21.30 Συναυλία με μαθητικό συγκρότημα από το Μουσικό Σχολείο Ιλίου

22.00 Stand up comedy με τον Χριστόφορο Ζαραλίκο

22.30 Συναυλία με την μπάντα του ΚΕΘΕΑ - «Στροφή»

23.00 George Zervos and the Band

23.45 Imam Baildi 

- ΣΤΕΚΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

19.00 Παρουσίαση πρωτότυπου μελοποιημένου έργου σε ποίηση Ναζίμ Χικμέτ.

- ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

18.00 Εργαστήρια με ζωγραφική και κατασκευές

19.30 Παράσταση μαγείας με τον ταχυδακτυλουργό Tristan.

21.30 «Πέτα, Λούδα!» Παράσταση με την τεχνική sand art από την Ιρίνα Μπόικο.


902.gr

«Είμαστε αντιμέτωποι με ένα κράτος μαφία, ένα κράτος δολοφόνο», δήλωσε ο επικεφαλής του φιλοκουρδικού Κόμματος Δημοκρατίας των Λαών (ΗDP) Σελαχατίν Ντεμιρτάς, μετά την διπλή βομβιστική επίθεση στο κέντρο της Άγκυρας λίγο πριν την έναρξη πορείας ειρήνης που διοργάνωνε το HDP μαζί με άλλα κόμματα και οργανώσεις της Αριστεράς. Τουλάχιστον 30 άνθρωποι σκοτώθηκαν και πάνω από 120 τραυματίστηκαν. «Κύριος στόχος της επίθεσης ήταν το HDP», αναφέρεται σε ανακοίνωση του κόμματος.

Ο Σελαχατίν Ντεμιρτάς μετά τις κατηγορίες του για «κράτος μαφία» διερωτήθηκε: «είναι δυνατόν να μην γνωρίζουν, σε μια χώρα όπου οι υπηρεσίες πληροφοριών είναι τόσο ισχυρές;».  «Εμπόδισαν τα ασθενοφόρα, και θέλουν να αυξηθεί ο αριθμός των θυμάτων. Θα βαδίσουμε μαζί με αυτούς που δεν υποκύπτουν μπροστά στην αστυνομική τυραννία. Δεν θα επιτρέψουμε να τους γράψει η ιστορία. Η ιστορία δεν θα γράψει μια εξουσία που είναι τόσο τυραννική».

Σε ανακοίνωσή του το φιλοκουρδικό Κόμμα Δημοκρατίας των Λαών (HDP) σημειώνει πως στόχος της διπλής βομβιστικής επίθεσης ήταν τα μέλη του και εξέφρασε την ανησυχία ότι ο αριθμός των θυμάτων μπορεί να αυξηθεί δραματικά. «Λίγο μετά την έναρξη της πορείας, γύρω στις 10.04 (τοπική ώρα) σημειώθηκαν δύο βομβιστικές επιθέσεις εν μέσω του μπλοκ του HDP. Για τον λόγο αυτό, θεωρούμε ότι ο κύριος στόχος των επιθέσεων ήταν το HDP», αναφέρεται στην ανακοίνωση και προστίθεται: «Πολλοί από τους τραυματίες είναι σε πολύ βαριά κατάσταση και για αυτό υπάρχει ο φόβος ότι ο αριθμός των νεκρών μπορεί να αυξηθεί».

Από την πλευρά του, ο αρχηγός του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου τόνισε ότι «της Τουρκίας δεν τις αξίζει τέτοια εικόνα. Όποια και να είναι η πολιτική άποψή μας πρέπει να καταδικάσουμε την τρομοκρατία» και πρόσθεσε: «Δεν θέλω να απευθύνω ειδικές κατηγορίες, αλλά αυτός είναι ο τρόπος που πρέπει να κυβερνάται η Τουρκία;».


tvxs.gr

Από τις 25 Σεπτεμβρίου κυκλοφορούν από τη Δυάς Εκδοτική «Τα Δάκρυα του Πάθους» της Έλενας Αντωνίου.
H Δυάς Εκδοτική παρουσιάζει μία καινούργια συγγραφέα στον χώρο του ρομαντικού μυθιστορήματος.

Ο συγγραφέας κι εκδότης Γιώργος Μωΰσογλου σχολιάζει για τη συνεργασία: «Μια καινούργια αλλά πολύ έμπειρη στον χώρο των media συγγραφέας κάνει την παρουσία της μ’ ένα βιβλίο, που θα συζητηθεί και θα αγαπήσει μια μεγάλη μάζα του αναγνωστικού κοινού μας. Ένα βιβλίο που θα συγκινήσει, θα συνταράξει τα συναισθήματά σας μέσα από τα διλήμματα, το σασπένς που περιέχει και την αγωνία μέχρι την τελική έκβαση της ιστορίας αυτής που είναι ρεαλιστική και καθημερινή στη ζωή μας».
Η Δυάς Εκδοτική δημιουργεί μία νέα σειρά βιβλίων αφιερωμένη στην ερωτική λογοτεχνία και προτείνει τα «Τα Δάκρυα του Πάθους».
Όπως η ίδια η Έλενα Αντωνίου επισημαίνει: «Eίναι πολύ συγκινητικό να βλέπεις τις σκέψεις σου να παίρνουν σάρκα και οστά και να γίνονται προτάσεις, παράγραφοι, σελίδες, βιβλίο. Για εμένα τα ρομαντικά μυθιστορήματα είναι ιστορίες ψυχής, εμπειρίες που χάραξαν τα δικά τους μονοπάτια…».

Όσον αφορά στην αφοσίωσή της στο ρομαντικό μυθιστόρημα, η συγγραφέας τονίζει: «Μπορεί το ροζ να μην αρέσει σε πολλές φίλες και σίγουρα δεν είναι υποχρεωτικό το ερωτικό να έχει συγκεκριμένο χρώμα. Μπορεί να είναι μαύρο όπως καθετί μυστηριώδες και μελαγχολικό ή κατακόκκινο όπως το πάθος και το ακραίο… Μπορεί να έχει όποιο χρώμα επιθυμείς εσύ… Είναι μία μικρή προσωπική προσπάθεια, αλλά με πολλή αγάπη και μεγάλη ελπίδα για έναν κόσμο όπου ο έρωτας είναι το κυρίαρχο συναίσθημα».



Για παραγγελίες:

– στα τηλέφωνα: 2155358508 – 6947515713
– στο site: www.dyaspublishing.simplesite.gr και
– σε όλα τα βιβλιοπωλεία –(αν δεν το βρείτε ζητήστε από τον αρμόδιο να το παραγγείλει)





ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Η Λυδία Αποστόλου επιστρέφει στην Ελλάδα όταν πληροφορείται ότι ο πατέρας της κινδυνεύει να πεθάνει. Έρχεται αμέσως αντιμέτωπη με τα οικονομικά προβλήματα και τον κίνδυνο χρεοκοπίας που αντιμετωπίζει η οικογένειά της. Στην προσπάθειά της να βρει τη λύση, στον δρόμο της έρχεται εκείνος, ο άντρας που της είχε γκρεμίσει τα όνειρα και της είχε ραγίσει την καρδιά. Ο Ανδρέας Λοΐζου της κάνει μία πολύ συμφέρουσα πρόταση: Έναν γάμο για να της λύσει όλα της τα προβλήματα. Κι εκείνη έχει να διαλέξει ανάμεσα στη λογική και το πάθος της, ένα πάθος που στο παρελθόν το πλήρωσε με δάκρυα. Πώς μπορούσε να ξεχάσει το παρελθόν όταν αυτό ήταν τόσο ζωντανό; Εφιάλτες, μυστικά, ψέματα και λάθη στοιχειώνουν έναν έρωτα που δείχνει καταδικασμένος…

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
– Δυάς Εκδοτική: 6947.515.713

Επίθεση εν πλω από μια ομάδα πέντε ακροδεξιών κουκουλοφόρων δέχτηκαν 4 φουσκωτές βάρκες με πρόσφυγες, ανοιχτά, της θαλάσσιας περιοχής του Μολύβου, στη Λέσβο. Σύμφωνα με το Lesvosnews οι ακροδεξιοί προσέγγισαν τις βάρκες των προσφύγων με ένα ταχύπλοο και κατέστρεψαν τις μηχανές τους.

Το αποτέλεσμα ήταν οι βάρκες να μείνουν ακυβέρνητες με κίνδυνο να ανατραπούν. Την καταγγελία έκανε ο Βέλγος Peter N. Bouckaert, διευθυντής Εκτάκτων Αναγκών για το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και εμπειρογνώμονας σε περιπτώσεις ανθρωπιστικών κρίσεων. Ο Peter N. Bouckaert αυτόν τον καιρό προσφέρει τις υπηρεσίες του στη Λέσβο, λόγω της προσφυγικής κρίσης. Όπως ανέφερε οι επιθέσεις έγιναν από Έλληνες ακροδεξιούς.

Όπως γράφει το Lesvosnews, αρκετοί πρόσφυγες έπεσαν στη θάλασσα και προσπάθησαν να σπρώξουν τις βάρκες προς τις ακτές κολυμπώντας.  Το συμβάν έγινε στα διεθνή ύδατα και στην επιχείρηση διάσωσης συμμετείχε και η Τούρκικη Ακτοφυλακή καθώς ο μεγαλύτερος αριθμός από γυναίκες και παιδιά μεταφέρθηκαν στις ακτές της Τουρκίας.

* Στη φωτογραφία (από το Lesvosnews) φαίνονται ναυαγοσώστες να τραβάνε μια από τις τέσσερις πλαστικές λέμβους προς τις ακτές της Λέσβου μετά από 8 ώρες στη θάλασσα

tvxs.gr

Συνέντευξη τύπου έδωσαν την Παρασκευή 10 Οκτώμβρη μέλη των ομάδων της Κατάληψης Προσφύγων και Μεταναστών στο κτίριο του ΕΤΕΑΜ στην οδό Νοταρά στα Εξάρχεια. Ο Δημήτρης, ο Μιχάλης, ο Γιάννης, η Μιρέλλα και η Διονυσία, ως εκπρόσωποι της συνέλευσης που έχει και τον αποφασιστικό ρόλο για τη συγκρότηση και λειτουργία της κατάληψης, αφού ανέδειξαν τη φτώχεια, τους πολέμους και την Ευρώπη Φρούριο ως βασική αιτία της οδύσσειας των χιλιάδων κυνηγημένων μεταναστών, έδωσαν μια πλήρη εικόνα για τον τρόπο που λειτουργεί το αυτοοργανωμένο εγχείρημα που πλαισιώνεται πλέον από δεκάδες αλληλέγγυους και στο οποίο έχουν φιλοξενηθεί μέχρι τώρα πάνω από 150 άτομα.


Η αρχική εισήγηση από τον Δημήτρη


Η τοποθέτηση του Γιάννη από την ομάδα επικοινωνίας


Ο Μιχάλης από την Πρωτοβουλία για τον φράκτη του Έβρου


Η Διονυσία από την ομάδα του Παιδότοπου


Η Μιρέλλα μίλησε για τη σχέση της κατάληψης με άλλα εγχειρήματα και συλλογικότητες





πηγή: pandiera.gr

Αντιπροσωπεία του ΚΚΕ, με επικεφαλής τον ευρωβουλευτή Κώστα Παπαδάκη, πραγματοποίησε χθες διάβημα διαμαρτυρίας στην πρεσβεία της Ουκρανίας και συναντήθηκε με τον πρέσβη της Ουκρανίας στην Ελλάδα, Βλαδίμηρο Σκουρώφ, για να καταγγείλει την «απαράδεκτη απόφαση της ουκρανικής κυβέρνησης να στοχοποιήσει τα στελέχη του κόμματος, τον ευρωβουλευτή Σωτήρη Ζαριανόπουλο, τον βουλευτή Γιώργο Λαμπρούλη και το στέλεχος Γιώργο Μαγγανά».

Πρόκειται για το Προεδρικό Διάταγμα που εξέδωσε πρόσφατα ο Πρόεδρος της Ουκρανίας, Πέτρο Ποροσένκο, δημοσιεύοντας λίστα κυρώσεων με 105 νομικά πρόσωπα και 388 φυσικά πρόσωπα, για δήθεν ενέργειες κατά της Ουκρανίας, στην οποία περιλαμβάνονται και τα στελέχη του ΚΚΕ.

Η αντιπροσωπεία του ΚΚΕ απαίτησε την άμεση άρση της «απαράδεκτης απόφασης» του Προέδρου της Ουκρανίας και επισήμανε ότι «οι κατηγορίες των ουκρανικών αρχών ενάντια στα στελέχη του κόμματος είναι εντελώς ανυπόστατες και δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα».

Τόνισε ότι «οι απαράδεκτες αυτές κατηγορίες εκτοξεύονται από δυνάμεις που αναρριχήθηκαν πραξικοπηματικά στην εξουσία, στηριγμένες από την ΕΕ, τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, ακόμη και από φασιστικές ομάδες. Οι δυνάμεις αυτές είναι υπεύθυνες για τη διάλυση της χώρας τους και τα βάσανα του λαού της Ουκρανίας, με την εθνικιστική υστερία που καλλιεργούν, τον ωμό αντικομμουνισμό και τις διώξεις ενάντια στους κομμουνιστές της Ουκρανίας, την ιστορική αποκατάσταση των Ουκρανών ναζιστών και την επιδίωξή τους να αλυσοδέσουν τον ουκρανικό λαό στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις της ΕΕ και του ΝΑΤΟ».

Ο πρέσβης της Ουκρανίας, από την πλευρά του, δεσμεύτηκε ότι θα μεταφέρει την καταγγελία του ΚΚΕ στην ουκρανική κυβέρνηση, ενώ η αντιπροσωπεία του ΚΚΕ τού υπογράμμισε ότι αυτή η διαμαρτυρία είναι μόνο η αρχή.